Καλειδοσκόπιο
ΓΡΑΙΚΥΛΙΣΜΟΣ KAI ΙΣΤΟΡΙΑΟΣΟΙ διαβάζουν τακτικά αυτές τις σελίδες, γνωρίζουν ότι πολλές
φορές έχουμε στηλιτεύσει τον _ευρωεπαρχιωτισμό_ της πολιτικής
και πνευματικής μας ηγεσίας, έχουμε εξάρει τις επιτυχίες των
Ελλήνων του εξωτερικού, έχουμε συνηγορήσει υπέρ της ενεργού
συμμετοχής μας στην προσπάθεια για μια ενωμένη Ευρώπη και
έχουμε επισημάνει σαν παράδειγμα προς μίμηση τις επιτυχίες και
την πρόοδο των Ευρωπαίων σε όλους τους τομείς της επιστήμης
και του πνεύματος. Δεν είμαστε, κατά συνέπεια, απ_ αυτούς που
θέλουν την Ελλάδα αποκλειστικά στην _Ανατολή_, που φοβούνται ή
αρνούνται το σύγχρονο ευρωπαϊκό πολιτισμό και την προσπάθεια
για συμμετοχή μας σ_ αυτόν, που θεωρούν ακόμη και τα
ελαττώματά μας σαν _αντίσταση_ στη δυτικοευρωπαϊκή _παρακμή_.
Αυτό όμως δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι αρνούμαστε την
ταυτότητά μας και ότι δε στηλιτεύουμε αντίστοιχα εκείνους τους
Έλληνες (στην Ελλάδα, αλλά περισσότερο στο εξωτερικό) που
έχουν μετατραπεί σχεδόν σε γενίτσαρους της δυτικοευρωπαϊκής
κουλτούρας και προσπαθούν να κατανικήσουν το κόμπλεξ
κατωτερότητας που νιώθουν συχνά απέναντι στους Ευρωπαίους με
υποβάθμιση ή και συκοφάντηση της ελληνικής παράδοσης από τους
ρωμαϊκούς χρόνους και μετά. Αυτούς που θεωρούν ότι η Ελλάδα
σταματάει στην αρχαιότητα και ότι κληρονόμοι της είναι οι
Ρωμαίοι και μετά οι Δυτικοευρωπαίοι.
Γι_ αυτό και δεν είναι δυνατόν να παραμείνουμε απαθείς στην
πρόσφατη επίθεση που εξαπέλυσε ο γνωστός κ. Καστοριάδης
εναντίον του Βυζαντίου, σε διάλεξή του στην Τήνο, η οποία
δημοσιεύθηκε σε κυριακάτικη εφημερίδα. Απάντηση αυστηρή όσο
και σοβαρή δόθηκε από τις στήλες τις ίδιας εφημερίδας μια
εβομάδα αργότερα, παρόλα αυτά όμως αισθανόμαστε την ανάγκη να
προσθέσουμε και το δικό μας σχόλιο, μια που ο εν λόγω κύριος
χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης στη Γαλλία (γιατί όχι άλλωστε,
όταν εκφράζει τέτοιες θέσεις) αλλά και σε αρκετούς
δημοσιογραφικούς και πνευματικούς κύκλους στην Ελλάδα. Αλλά
και επειδή η στάση του είναι χαρακτηριστικό δείγμα εκείνων των
Ελλήνων που αρνούνται το παρελθόν τους στην προσπάθεια να
ενσωματωθούν στην κοινωνία της ξένης χώρας όπου αναγκάστηκαν ή
επέλεξαν να ζήσουν.
Και μόνο το γεγονός βέβαια ότι πολλές φορές, όπως και στη
συγκεκριμένη περίπτωση, γίνεται προσπάθεια σύγκρισης του
βυζαντινού πολιτισμού που φτάνει μέχρι τον 15ο αιώνα, με τον
ευρωπαϊκό πολιτισμό από την εποχή εκείνη μέχρι τις μέρες μας,
είναι τόσο απίστευτα εξωφρενικό και αντιεπιστημονικό, που θα
αρκούσε η περιφρόνηση αν δεν προερχόταν από επώνυμους, με
σημαντική πρόσβαση στα μέσα ενημέρωσης. Πολύ περισσότερο
μάλιστα όταν τέτοιες αυθαιρεσίες συνοδεύονται από άρνηση του
δικαιώματος των Ελλήνων στην κληρονομιά της αρχαίας Ελλάδας
και απόδοσή της στους δυτικοευρωπαίους! Όπως και από αναφορές
στην... _περιθωριακή ασημαντότητα_ του βυζαντινού πολιτισμού.
Αναρωτιόμαστε κατ_ αρχάς, πώς είναι δυνατόν να υποβαθμίζει
κανείς έτσι, όσο κακόπιστος κι αν είναι, ένα καθεστώς που
είναι το μακροβιότερο της Ευρώπης, αφού κράτησε 11 ολόκληρους
αιώνες. Και πώς είναι δυνατόν να χρησιμοποιεί γι_ αυτό
περιφρονητικές εκφράσεις και να αναφέρεται σε πολιτισμό
_θεοκρατικής ετερονομίας, αυτοκρατορικού αυταρχισμού και
πνευματικού δογματισμού_, όταν την ίδια εποχή η υπόλοιπη
Ευρώπη ζούσε στο Μεσαίωνα, μια από τις σκοτεινότερες εποχές
του ανθρώπινου πολιτισμού, και όταν η δυτική εκκλησία ήταν
πρότυπο δογματισμού και θεοκρατίας. Όσα κι αν μπορεί να
προσάψει κανείς στην ορθόδοξη εκκλησία εκείνης της εποχής,
πάλι θα είναι λίγα μπροστά στον παπικό απολυταρχισμό και τα
εγκλήματα της Ιεράς Εξέτασης. Κι αν ισχυρίζεται ότι το
Βυζάντιο δε δημιούργησε _ελεύθερους πολίτες_ αλλά _υπηκόους
του αυτοκράτορα_, τι να πει κανείς για τους
υπηκόους-δουλοπαροίκους των ευρωπαίων βασιλιάδων και
φεουδαρχών;
Παρόμοιες θέσεις δύσκολα θα μπορούσαν να υποστηριχτούν ακόμα
και από ένα ξένο, ίσως ούτε κι αν ήταν μισέλληνας. Ίσως όμως ο
γραικυλισμός μερικών Ελλήνων να δημιουργεί χειρότερα
τερατουργήματα ακόμα κι απ_ αυτά των μισελλήνων.
Πάνος Φιλιππακόπουλος
ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Τον περασμένο Ιούλιο οι αστρονόμοι σε όλο τον πλανήτη είχαν
στραμμένη την προσοχή τους προς τον Δία και την πρόσκρουση των
υπολειμμάτων του κομήτη _Σουμέικερ-Λέβι 9_ στην επιφάνεια του
τεράστιου αυτού πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Είναι η
πρώτη φορά (και ίσως η επόμενη ευκαιρία είναι χρονικά μακριά)
που οι επιστήμονες είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τα
αποτελέσματα της πρόσκρουσης ενός μεγάλου αντικειμένου με
πλανήτη. Το ενδιαφέρον όμως ήταν ακόμη ευρύτερο και από
διάφορες ομάδες που η αστρονομία δεν είναι το στενό τους
ενδιαφέρον. Μια τέτοια στο ΜΙΤ, υπό τον καθηγητή Τίμοθι
Ντόουλινγκ, ενδιαφερόταν να δει πόσο κοντά μπορούσε να έλθει
στο πραγματικό γεγονός το μαθηματικό μοντέλο που είχε
δημιουργήσει πριν αρκετά χρόνια.
Το 1989 ο Ντόουλινγκ είχε ασχοληθεί με την ατμόσφαιρα του Δία
και με τον τρόπο που μετακινούνται οι αέριες μάζες σ_ αυτόν.
Για το σκοπό αυτό είχε φτιάξει μια προσομοίωση πρόσκρουσης
ενός αντικειμένου (μετεωρίτη διαμέτρου ενός χιλιομέτρου) με
τον πλανήτη. Τελικός στόχος ήταν να επισημάνει τη συμπεριφορά
της ατμόσφαιρας του Δία και ιδιαίτερα της _μεγάλης κηλίδας_
(μιας περίεργης δίνης που μετακινείται περιμετρικά στον
πλανήτη) με όσα από τα στοιχεία ήταν γνωστά από παρατηρήσεις
δορυφόρων και αστεροσκοπείων.
Το πρόβλημα με τις παρατηρήσεις αυτές ήταν ότι όλες αφορούσαν
την ανώτερη ατμόσφαιρα του Δία, ενώ τίποτε δεν είναι γνωστό
για την κατώτερη ατμόσφαιρα και τη συμπεριφορά της. Έτσι οι
υποθέσεις που έκαναν οι επιστήμονες στην παλαιότερη αυτή
εξομοίωση θα αποδειχθούν τώρα πολύ χρήσιμες, αφού
συγκρινόμενες με τις πρατηρήσεις του πραγματικού φαινομένου θα
μπορέσουν να προσδιορίσουν την ορθότητά τους ή όχι. Επιπλέον η
αξία, αυτή καθαυτή, της μαθηματικής προσέγγισης έχει σημασία,
αφού θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στην πρόβλεψη της
συμπεριφοράς της γήινης ατμόσφαιρας. Τα προβλήματα που
υπάρχουν στις προβλέψεις του γήινου συστήματος αναφοράς
προκαλούν και όλες τις αποτυχίες στην πρόβλεψη του καιρού,
ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά προβλέψεις σε μεγάλη χρονική και
χωρική κλίμακα. Στη φωτογραφική αλληλουχία παρουσιάζεται η
προσομείωση της πρόσκρουσης μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή που
σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις υπήρξε αρκετά ακριβής. Το όλο
φαινόμενο, σύμφωνα μ_ έναν παρατηρητή θύμιζε _τους κύκλους που
δημιουργεί στην ήσυχη επιφάνεια μιας λιμνούλας η πτώση μιας
πέτρας_.
ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ _ΚΟΙΤΑ_ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Η δυτική πλευρά της Αιγύπτου είναι μια από τις πλέον
αφιλόξενες περιοχές της Γης. Μισό περίπου εκατομμύριο
χιλιόμετρα ερήμου, συνεχούς άμμου και βράχων που καίγονται από
τον ήλιο χωρίς ίχνος βλάστησης ή νερού είναι αυτό που αναμένει
τον επισκέπτη.
Αυτές περίπου ήταν οι αναφορές της πρώτης εξερευνητικής
αποστολής του Βρετανικού Στρατού πριν από εξήντα χρόνια και
παρέμειναν οι ίδιες μέχρι σήμερα. Σε πρόσφατες όμως
επιστημονικές αποστολές που ακολούθησαν, το ενδιαφέρον
εστιαζόταν όχι στη σημερινή μορφή της ερήμου αλλά σε αυτήν που
είχε πριν καταλήξει η γήινη _κόλαση_ που είναι σήμερα.
Πριν από δύο περίπου δεκαετίες, ερευνητές είχαν επισημάνει
στην περιοχή πετρώματα που φαινόντουσαν να είχαν υποστεί την
επίδραση νερού, απομεινάρια ανθρώπινης δραστηριότητας -επίσης
δείγμα της ύπαρξης νερού- ενώ μια μεγάλη περιοχή στο κέντρο
της ερήμου έμοιαζε να είναι ό,τι απέμεινε από μια προ πολλού
αποξηραμένη λίμνη.
Οι παρατηρήσεις από δορυφόρους δεν έδειξαν τίποτε το
ιδιαίτερο, αφού οι αναφορές τους στο οπτικό ή το υπέρυθρο
φάσμα λίγα πράγματα περισσότερα από τις παρατηρήσεις με γυμνό
μάτι μπορούσαν να αποδώσουν εκτός από το ότι τα μεγέθη του
παρατηρούμενου χώρου ήταν εντελώς διαφορετικής κλίμακας.
Η έκπληξη ήλθε πριν από λίγο καιρό, όταν η ΝΑΣΑ χρησιμοποίησε
το σύστημα παρατήρησης με ραντάρ προσαρμοσμένο πάνω στο
διαστημικό λεωφορείο για να σαρώσει διάφορες περιοχές του
πλανήτη, μαζί και την έρημο της δυτικής Αιγύπτου. Το ραντάρ
αυτό εκπέμπει αντινοβολία προς τη Γη και συλλαμβάνει με μεγάλη
ακρίβεια τις επιστροφές της. Η χρονική τους διαφορά αποδίδει
στο τέλος μια χαρτογραφική απεικόνιση στη μορφή φωτογραφίας
που όσο μεγαλύτερες είναι οι εδαφικές ανωμαλίες ή η ύπαρξη
υγρασίας (αδιαπέραστης από την ακτινοβολία) τόσο καλύτερης
ποιότητας είναι.
Στην περίπτωση της σάρωσης της περιοχής ενδιαφέροντος στην
Αίγυπτο, τα αποτελέσματα ήταν περισσότερο από εντυπωσιακά. Το
ραντάρ κατόρθωσε να εισχωρήσει κάτω από αρκετά μέτρα
επιφανειακής άμμου (λόγω της πορώδους υφής της και της
παντελούς έλλειψης υγρασίας) και να χαρτογραφήσει το τι
υπάρχει από κάτω. Ανάμεσα σ_ αυτά που αποκαλύφθηκαν,
περιλαμβάνονται και τα ίχνη τριών ποταμών αλλά και της λίμνης
που υπήρχε εκεί πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια. Ένας μάλιστα
από τους ποταμούς φαίνεται να είχε το μέγεθος του σημερινού
Νείλου, απόδειξη ότι η έρημη περιοχή πριν από 200.000 χρόνια
φιλοξενούσε τον μεγαλύτερο ίσως ποταμό του κόσμου.
ΦΩΣ ΠΟΥ ΣΩΖΕΙ ΖΩΕΣ
Η παροχή πρώτων βοηθειών στα θύματα τροχαίων ή άλλων
ατυχημάτων είναι μια πολύ απαιτητική και δύσκολη διαδικασία,
που απαιτεί τη λήψη αποφάσεων και την εκτέλεσή τους σε
ελάχιστο χρόνο, συνήθως με ελλιπείς πληροφορίες και κάτω από
αντίξοες συνθήκες. Μια δε από τις δυσκολότερες διαδικασίες
είναι η παροχή οξυγόνου απευθείας στους πνεύμονες, σε θύματα
που δεν μπορούν να αναπνεύσουν διαφορετικά. Η διαδικασία
απαιτεί την εισαγωγή ενός ενδοτραχειακού σωλήνα απευθείας στην
τραχεία. Για την εισαγωγή του όμως ο εύκαμπτος πλαστικός
σωλήνας πρέπει να διέλθει από τις φωνητικές χορδές. Για το
σκοπό αυτό χρησιμοποιείται ένα όργανο που ονομάζεται
λαρυγγοσκόπιο και εισάγεται μέσω του στόματος στο λάρυγγα και
ενώ το κεφάλι του θύματος κρατιέται τεντωμένο πίσω.
Σε αρκετές όμως περιπτώσεις πτώσεων, ή αυτοκινητιστικών
συγκρούσεων, η μετακίνηση του κεφαλιού μπορεί να σημάνει και
το θάνατο του τραυματία, αφού μπορεί να υπάρχουν κακώσεις στο
κεφάλι ή στη βάση της σπονδυλικής στήλης. Αλλά ακόμη κι αν δεν
υπάρχει τέτοιος κίνδυνος, η εισαγωγή του ενδοτραχειακού σωλήνα
παραμένει δύσκολη, αφού το μεν λαρυγγοσκόπιο μπορεί να
προξενήσει βλάβη στη στοματική κοιλότητα ή κατά την είσοδο να
εκληφθεί ο οισοφάγος για την τραχεία και να εισαχθεί ο σωλήνας
εκεί, με αποτέλεσμα το οξυγόνο να πηγαίνει απευθείας στο
στομάχι.
Πρόσφατα άρχισε η χρήση ενός νέου οργάνου που λύνει πολλά από
αυτά τα προβλήματα. Το σύστημα αποτελείται από μια λαβή που
περιέχει τρεις μικρές μπαταρίες και το ηλεκτρονικό κύκλωμα,
ένα πλαστικό στέλεχος διαμέτρου περίπου 5 χιλιοστών μ_ έναν
λαμπτήρα στο ένα άκρο, και ένα σύρμα που περνά μέσα από το
στέλεχος.
Πριν την εισαγωγή του ενδοτραχειακού σωλήνα, το ένα του άκρο
στερεώνεται στη λαβή. Το στέλεχος με το φως που περιέχει το
σύρμα τοποθετείται μέσα στο σωλήνα, η άκρη του οποίου
συγκρατείται από το σύρμα υπό γωνία 90ψ. Η καμπή αυτή κάνει
τον σωλήνα αρκετά μεγάλο για να μην απαιτείται η χρήση
λαρυγγοσκοπίου, ενώ επίσης εμποδίζει την εισαγωγή της βαθύτερα
από ό,τι πρέπει. Το φως στην άκρη του στελέχους, που φαίνεται
μέσα από το δέρμα, βοηθά στην αναγνώριση της θέσης της άκρης
του σωλήνα. Όσο αυτό είναι ορατό, είναι σίγουρο ότι ο σωλήνας
ακολουθεί το δρόμο προς την τραχεία. Εάν όμως χαθεί, αυτό
είναι δείγμα ότι έχει στραφεί προς τον οισοφάγο. Μόλις ο
σωλήνας είναι στη θέση του, το στέλεχος και το σύρμα
αποσύρονται και αρχίζει η παροχή οξυγόνου.
Στο σύστημα είναι ενσωματωμένη και η πρόβλεψη προειδοποίησης
που αρχίζει και αναβοσβήνει το φως εάν έχουν περάσει 30__ από
τη στιγμή της έναρξης της προσπάθειας. Αυτός είναι ο χρόνος
που ο τραυματίας μπορεί να παραμείνει χωρίς οξυγόνο πριν η
κατάσταση αρχίσει να γίνεται επικίνδυνη. Το σύστημα έχει
δοκιμαστεί σε αρκετές χιλιάδες ασθενείς σε αμερικάνικα
νοσοκομεία και τα πλεονεκτήματά του υπήρξαν φανερά. Στη
φωτογραφία, διακρίνεται το φως μέσα από το δέρμα που καθοδηγεί
στην τοποθέτηση του σωλήνα.
ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΙΣΧΥΟΣ
Τα τελευταία χρόνια, σημαντικό μέρος της έρευνας στον
πανεπιστημιακό χώρο έχει αφιερωθεί στην εξερεύνηση ορίων της
ενέργειας που μπορεί να αποδώσει ο ανθρώπινος οργανισμός. Μια
από τις πλέον διαδεδομένες μεθόδους προσδιορισμού είναι τα
οχήματα που κινούνται μόνο με τη μυική δύναμη, συνήθως στη
μορφή αεροδυναμικών δικύκλων ή τρικύκλων. Το απόλυτο όμως
ρεκόρ σε όλες τις μέχρι τώρα προσπάθειες παραμένει στα 110
περίπου χιλιόμετρα την ώρα που για πολλούς θεωρείται το όριο
του ανθρώπινου οργανισμού.
Πρόσφατα όμως ένας φοιτητής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας,
ανέπτυξε μια θεωρία που πιστεύει ότι όταν εφαρμοστεί, θα
σπάσει αυτό το φράγμα. Η θεωρία δεν βασίζεται στην
τελειοποίηση των οχημάτων από μηχανολογικής ή αεροδυναμικής
απόψεως αλλά στην καλύτερη αξιοποίηση των ικανοτήτων του
οργανισμού. Δημιουργήθηκε έτσι ένα πρόγραμμα υπολογιστή που
παρακολουθεί την αντίσταση του αέρα και τις τριβές κύλισης του
οχήματος, μαζί με άλλους παράγοντες. Το πρόγραμμα συνδυάζει
όλα αυτά τα στοιχεία και προτρέπει τον οδηγό πότε να
μεγιστοποιήσει την προσπάθειά του.
Ο αμερικανός φοιτητής υποστηρίζει ότι οι μέχρι τώρα
προσπάθειες να υπερβούμε το φράγμα των 70 μιλίων την ώρα (112
χλμ./ώρα) οφείλονται στο ότι στις περισσότερες περιπτώσεις η
μεγαλύτερη προσπάθεια από τον ποδηλάτη-οδηγό γίνεται στην
εκκίνηση του οχήματος. Έτσι όμως εξαντλείται και δεν έχει
πλέον δυνάμεις για να καταβάλλει την προσπάθεια που απαιτείται
όταν η αεροδυναμική αντίσταση αυξάνει με την αύξηση της
ταχύτητας. Στις προσομοιώσεις που έχουν γίνει η μέθοδος έχει
επιτύχει ταχύτητες που ξεπερνούν τα 70 μίλια την ώρα. Η ώρα
όμως της αλήθειας θα έλθει όταν η θεωρία δοκιμαστεί στην
πράξη, τους αμέσως επόμενους μήνες.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ
ΙΑΤΡΙΚΗ
- Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια πάθηση στην οποία το
ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού επιτίθεται στους ιστούς
και ιδιαίτερα στις επιστρώσεις ανάμεσα στις κλειδώσεις. Μια
αμερικάνικη πανεπιστημιακή ιατρική ομάδα πιστεύει ότι μπορεί
να _επανεκπαιδεύσει_ το ανοσοποιητικό σύστημα ώστε να μην
πραγματοποιεί αυτή την προσβολή. Η μέθοδος που ακολουθείται
είναι η παροχή στους ασθενείς ενός φαρμακευτικού
παρασκευάσματος που περιέχει κυρίως μια πρωτεΪνη που απαντάται
ήδη στον οργανισμό. Το φάρμακο διαλύεται μέσα σε χυμό φρούτων
που πίνει στη συνέχεια ο ασθενής. Η πρωτεΪνη που περιέχει,
γνωστή σαν Κολλαγόνο τύπου ΙΙ, βρίσκεται συνήθως σαν επίστρωση
στις κλειδώσεις. Το ανοσοποιητικό σύστημα όταν _αισθάνεται_
την παρουσία της δημιουργεί αμέσως αντιγόνα που επιτίθενται
στους ιστούς που την περιέχουν. Το φαρμακευτικό παρασκεύασμα
_ξεγελά_ το ανοσοποιητικό σύστημα με βάση μια ιδιότητα του
οργανισμού να δείχνει ανοχή στις ουσίες που εισέρχονται σαν
τροφή στο να περάσουν από τα έντερα στο αίμα χωρίς να δεχθούν
_επίθεση_ από αντιγόνα.
Με την εισαγωγή Κολλαγόνου τύπου ΙΙ μέσα στο αίμα με τον τρόπο
αυτό δημιουργούνται αντιγόνα που δείχνουν μεγαλύτερη ανοχή
στην παρουσία του. Ελπίζεται έτσι ότι, όταν αυτά τα αντιγόνα
κυκλοφορήσουν στον οργανισμό, θα συναντήσουν και την πρωτεΪνη
του ιδίου τύπου που βρίσκεται στις αρθρώσεις και θα
αντιδράσουν με τον ίδιο τρόπο. Η μέθοδος προς το παρόν είναι
σε πρώιμο στάδιο κλινικών δοκιμών, αλλά τα αποτελέσματα είναι
πολύ ενθαρρυντικά, ενώ δεν έχουν αναφερθεί παρενέργειες από
την εφαρμογή της.
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
- Το περασμένο καλοκαίρι άνοιξε τις πόρτες του στη γερμανική
πόλη Χιλντερσάιμ το πρώτο σούπερ μάρκετ που είναι απαλλαγμένο
από συσκευές ψύξης που λειτουργούν με χλωριοφθοράνθρακες
(CFC). Τα ψυγεία, οι προθήκες κατεψυγμένων προϊόντων και οι
αποθηκευτικοί χώροι του χρησιμοποιούν όλοι συστήματα που
βασίζουν τον κύκλο ψύξης σε αμμωνία. Η χρήση αμμωνίας σε
αντικατάσταση των βλαβερών για το Όζον CFC έχει προταθεί εδώ
και αρκετό καιρό, αλλά το πρόβλημα είναι ότι η ουσία αυτή
είναι απαγορευμένη σε πολλές χώρες για χρήση σε αστικές
περιοχές, επειδή θεωρείται βλαβερή για την υγεία. Τον
εξοπλισμό του γερμανικού καταστήματος έχει κατασκευάσει η
ελβετο-σουηδική εταιρία ASEA Βrown Boveri που σκοπεύει να τα
χρησιμοποιήσει σαν μοντέλο για την προώθηση ανάλογου
εξοπλισμού σε όλο τον κόσμο.
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
- Η κατασκευή ενός προσιτού σε κόστος ραντάρ προειδοποίησης
προσέγγισης για την αποφυγή συγκρούσεων σε αυτοκίνητα ή
μηχανήματα, θα γίνει σύντομα εφικτή χάρη στις προσπάθειες μιας
ερευνητικής ομάδας στο Εθνικό Εργαστήριο Ερευνών Λίβερμορ των
ΗΠΑ. Το πρόβλημα του υψηλού κόστους που υπήρχε μέχρι σήμερα
έχει λυθεί με την αντικατάσταση των ακριβών συνθετικών ενός
συμβατικού ραντάρ με _μικροτσίπ_ χαμηλού κόστους. Το ραντάρ
που αναπτύχθηκε εκπέμπει παλμούς διάρκειας ενός δεκάτου του
εκατομμυριοστού του δευτερολέπτου και περιμένει τις επιστροφές
από κοντινά αντικείμενα με την πάροδο ανάλογου χρόνου πριν
εκπέμψει ξανά. Τα ηλεκτρονικά κυκλώματά του είναι σχεδιασμένα
ώστε να απορρίπτει επιστροφές που προέρχονται από αντικείμενα
πάνω από 60 μέτρα, βάσει της χρονικής υστέρησης και της ισχύος
που έχουν όταν επιστρέψουν.
Το ραντάρ, που λειτουργεί σε συχνότητα 2 ή 6,5 GHz, έχει ήδη
την έγκριση για χρήση από την αρμόδια υπηρεσία στις ΗΠΑ. Σε
μια μορφή του θα μπορεί να τοποθετηθεί σε αυτοκίνητα όπου θα
προειδοποιεί τον οδηγό ότι η απόσταση από το προπορευόμενο
όχημα είναι μικρή ή να βοηθά στο παρκάρισμα σε στενούς χώρους.
Σε άλλη διάταξη μπορεί να εντοπίζει όγκους πίσω από τοίχους ή
σε μικρό βάθος κάτω από το έδαφος βοηθώντας πολλές κατηγορίες
επαγγελμάτων. Το κόστος και στις δύο περιπτώσεις, όταν υπάρξει
μαζική παραγωγή, δεν θα ξεπερνά τα 10 δολάρια.
- Το αμερικανικό Πεντάγωνο, σε μια πρόσφατη μελέτη την οποία
έκανε, διαπίστωσε ότι η ιαπωνική βιομηχανία κυριαρχεί σε ένα
ζωτικό τομέα της μικροηλεκτρονικής, την κατασκευή επίπεδων
οθονών απεικόνισης στοιχείων. Οι οθόνες αυτές βρίσκονται σε
καθημερινή χρήση γύρω μας, σε ηλεκτρονικούς φορητούς
υπολογιστές, ηλεκτρονικές ατζέντες, ή ακόμη και ηλεκτρικές
συσκευές, πίνακες οργάνων μηχανημάτων, αυτοκινήτων κ.ά.
Ταυτόχρονα όμως βρίσκουν σημαντική εφαρμογή σε μαχητικά
αεροσκάφη, άρματα μάχης και συστήματα ελέγχου οπλικών
συστημάτων, λόγω των πλεονεκτημάτων που προσφέρουν. Οι
τελευταίας τεχνολογίας οθόνες αυτού του τύπου, σε σύγκριση με
αυτές που χρησιμοποιούντο πριν από λίγα χρόνια, είναι
ελαφρότερες, λεπτότερες σε πάχος, καταναλώνουν ελάχιστη
ενέργεια και μπορεί κανείς να διαβάσει τα στοιχεία που
απεικονίζουν με οποιεσδήποτε συνθήκες φωτισμού. Το
σημαντικότερο όμως είναι ότι έχουν πρόσφατα αποκτήσει τη
δυνατότητα απεικόνισης χρώματος, πολλαπλασιάζοντας τη
χρησιμότητά τους.
Το Πεντάγωνο φοβάται ότι η ιαπωνική βιομηχανία δε θα θελήσει
στο μέλλον να μοιραστεί τις εξελίξεις στον τομέα και προσπαθεί
να προωθήσει κίνητρα για αμερικανούς κατασκευαστές να
ασχοληθούν με τον τομέα. Προς το παρόν 95% των εξαρτημάτων
αυτών κατασκευάζονται στην Ιαπωνία ή από εταιρίες που
ελέγχονται από ιαπωνικά συμφέροντα.
Έτσι το αμερικανικό Υπουργείο ?μυνας σκοπεύει να ξοδέψει
περισσότερα από 500 εκατ. δολάρια προκειμένου να αναπτύξει τη
σχετική τεχνολογία και να καλύψει τις μελλοντικές του ανάγκες
με επίπεδες οθόνες _διαφόρων μεγεθών, με απεικόνιση χρωμάτων
και ειδικών χαρακτήρων και δυνατότητα παρακολούθησης κάτω από
το ισχυρό φως του ηλίου_. Το σίγουρο βέβαια είναι ότι από τον
ανταγωνισμό που θα δημιουργηθεί ωφελημένοι θα είναι οι
καταναλωτές, αφού θα πρέπει να περιμένουμε μικρότερους και
ελαφρύτερους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, το μέγεθος των οποίων
άρχισε στα τελευταία μοντέλα ήδη να πλησιάζει αυτό της
παλάμης.
Επιμέλεια: Φαίδων Καραϊωσηφίδης